همه عالم اهل فریبند،

چه کسی از همه شان پاک تر است

چه کسی....

سهم این قلب شکسته؟

سهم این دل؟

دل من؟

آه خدایا!

چشم گریان،

نه، نه،

چشم خونین،

شده همسایه من

گل پرپر، همه، بر بالینم

شاخه شکسته،

شده ،

دیوار قفس

حبس در سینه ی من ،جان نفس،

وجودم ،همه ،در بند سکوت،

اما،

اما،

حنجره ام ، غرق  ز فریاد بلندی است، که، 

بار خدایا،

چه کسی فریاد رس است،

آه خدایا، چه کسی ....

چه غمی ،چه غمی،

خیمه زده بر دل من،

همه جای دلم تاریک است،

چه سنایی،

که گشاید دل من،

بر لب من، خشک شده لبخندی،

حسرت قهقه ای بر دل من،

آه خدایا،

دل من که شکست،

نشکند دل همسایه من

و خدایا،

سبز نگهدار گل همسایه ی من

تا که پرپر نشود ،بر لب دژخیم زمان

و چه زیباست که ببینم، لب همسایه ی من خندان است،

لااقل،

دل من،خوش، به خوشحالی تو ای همسایه

ای کاش و ای کاش....

و تو، ای باد صبا، برسان فریاد مرا، تا اوج خدا 

مرهم این دل خسته،

قلب شکسته،

لب بسته ،

تو بمان ،باز خدایا،

تو بمان ،

تا بتوانم، با، دست نورانی تو، مهر نامریی تو،

آرام شوم ،

تو بمان، که دگر هیچ نماند و دگر هیچ،  بار خدایا.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: